ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ: Η διαδρομή της στην Ελλάδα
Η συνθετική έρευνα της καθηγήτριας του Παντείου, Βασιλικής Γεωργιάδου,
για την εξέλιξη του φαινομένου στη χώρα μας από το 1965 ώς το 2018, που
κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Καστανιώτη, δείχνει πώς δυνάμεις
που φυτοζωούσαν στο περιθώριο της πολιτικής σκηνής ενδυναμώθηκαν λόγω
ενός κενού στη ριζοσπαστική διαμαρτυρία.
Σε
μια ιδιαίτερη συγκυρία που ορίζουν η δραστική μείωση της εκλογικής
επιρροής της ναζιστικής Χρυσής Αυγής και η ανάδυση ενός νέου «υβριδικού
τηλε-κόμματος» από τον Κυριάκο Βελόπουλο, έρχεται το βιβλίο «Η Ακρα
Δεξιά στην Ελλάδα (1965-2018)» της αναπληρώτριας καθηγήτριας Πολιτικής
Επιστήμης στο Πάντειο, Βασιλικής Γεωργιάδου, από τις εκδόσεις
Καστανιώτη, για να φωτίσει τις καταβολές της Ακροδεξιάς στη χώρα μας και
να βοηθήσει στην κατανόηση ενός φαινομένου.
«Για
μια συνθετική ερευνητική δουλειά που εξηγεί όχι μόνο τη σημερινή αλλά
και την ιστορική εμπειρία που διαμόρφωσε την Ακρα Δεξιά στην Ελλάδα»,
δίνοντας παράλληλα την πορεία της στην Ευρώπη, έκανε λόγο στην πρόσφατη
παρουσίασή του η αναπληρώτρια καθηγήτρια Σύγχρονης Ιστορίας και Διεθνούς
Πολιτικής στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, Κωνσταντίνα Μπότσιου.
Αναφέρθηκε
στη δίδυμη κρίση, οικονομική και προσφυγική, προ δεκαετίας, που έφερε
στο προσκήνιο «δυνάμεις που φυτοζωούσαν στο περιθώριο και ενδυναμώθηκαν
από την παγκοσμιοποίηση», επισήμανε τις διαφορές μεταξύ του εθνικιστικού
και φυλετικού χαρακτήρα που διέπουν τις οργανώσεις του χώρου και τον
εξτρεμισμό της Χ.Α., καθώς «η βία ως μέσο δράσης αποτελεί πυρηνικό
στοιχείο ταυτότητας» γι’ αυτήν, και κατέδειξε ότι οι υποστηρικτές του
χώρου δεν εμπίπτουν στο δίπολο χαμένοι-κερδισμένοι της παγκοσμιοποίησης,
αφού «πολλοί είναι νέοι και μορφωμένοι με προσόντα», που δεν τους
αποκλείουν από την παγκοσμιοποίηση, εντόπισε δε τα αίτια της ενδυνάμωσης
του ρεύματος βαθύτερα, να προέρχονται από πολύ παλιά και να είναι
ιδεολογικού χαρακτήρα.
Ακάλυπτος χώρος
Αντλώντας από τα ευρωπαϊκά παραδείγματα, τοποθέτησε τη ρίζα της αναβίωσής τους στο 1990-91, οπότε η κατάρρευση του «υπαρκτού» σοσιαλισμού στέρησε τα δυτικά συστήματα από τη ριζοσπαστική διαμαρτυρία από τα αριστερά, την ώρα που τα φιλελεύθερα και σοσιαλιστικά κόμματα συνέκλιναν, αφήνοντας ακάλυπτο χώρο για την έκφραση διαμαρτυρίας, κενό που κάλυψε η Ακροδεξιά σε όλες τις εκφάνσεις της.
Εστιάζοντας στο
ελληνικό φαινόμενο, έκανε λόγο για την πολιτιστική μάλλον παρά φυλετική
ανωτερότητα που χαρακτηρίζει αυτά τα μορφώματα, που θεωρούν τα εθνικά
θέματα προνομιακό τους πεδίο και, σε αντίθεση με την περίοδο πριν από τη
δικτατορία που βρήκαν στέγη στην παραδοσιακή Δεξιά, στη μεταπολίτευση
το άνοιγμα της Δεξιάς προς το Κέντρο λειτούργησε ως ανάχωμα.
Αντίθετα,
η συμμετοχή εκπροσώπων τους στις μνημονιακές κυβερνήσεις μετά την κρίση
του 2008 αναζωπύρωσε τα εθνικιστικά, αντιευρωπαϊκά και
αντιπαγκοσμιοποιητικά, ακόμη και τα εξτρεμιστικά ρεύματα που
καταγγέλλουν το διεφθαρμένο κατεστημένο, παλιό και νέο. Καταληκτικά
παρατήρησε ότι «η Ακρα Δεξιά δυναμώνει όταν αποδυναμώνεται η μνήμη» και η
ισχυροποίησή της αποτελεί λόγο κινητοποίησης.
Συγκεκριμένα
στοιχεία για την προέλευση του φαινομένου στη χώρα μας συνεισέφερε στην
παρουσίαση ο ομότιμος καθηγητής Εκλογικής Κοινωνιολογίας στο ΕΚΠΑ,
Ηλίας Νικολακόπουλος: Από την εκλογή Μιχαλολιάκου στο δημοτικό συμβούλιο
της Αθήνας, που αρχικά ερμηνεύτηκε με όρους κοινωνικής διαστρωμάτωσης,
μέχρι την εκλογική εκτίναξη στο 7% το 2012, που επέβαλε την ανίχνευση
στις ιστορικές ρίζες της, καθώς φάνηκε η σχέση με περιοχές όπως η
Πελοπόννησος και η Μάνη όπου είχε προηγουμένως αναπτυχθεί ακροδεξιό
κίνημα. Αναφέρθηκε ακόμη στις εντυπωσιακές οικογενειακές ρίζες των
ηγετικών στελεχών της Χ.Α., που είτε είχαν θύματα από τους κομμουνιστές
στη διάρκεια της Κατοχής (Παναγιώταροι, Μιχαλολιάκοι, Ζαρούλιες), είτε
είχαν συνεργαστεί με τις δυνάμεις Κατοχής, όπως ήταν οι Κασιδιάρηδες,
που «επιμελήθηκαν» του μπλόκου της Κοκκινιάς.
«Βλέπουμε
μια συνέχεια μετά από δύο γενιές και επανεμφάνιση αυτού του σχετικά
μαζικού ρεύματος που είχε συνεργαστεί με τον κατακτητή μέσα από
δωσιλογικές ή παραδωσιλογικές οργανώσεις», επισήμανε, προσθέτοντας ότι η
συγγραφέας πηγαίνει ακόμη πιο πίσω από την Κατοχή, στο κόμμα της 4ης
Αυγούστου και τη μεταξική δικτατορία, που μαζί με τη χούντα της περιόδου
1967-74 αποτελούν τις πλέον διακριτές μήτρες της Ακροδεξιάς.
Αναφέρθηκε
επίσης στις μετεμφυλιακές ενσωματώσεις των πιο διακριτών πολιτευτών
τους στο κυρίαρχο πολιτικό ρεύμα της Δεξιάς, που συναντιούνται και στη
συνέχεια. Μια κληρονομιά από το κόμμα της 4ης Αυγούστου και τους
προδότες της Κατοχής σε απευθείας σύνδεση με το σήμερα, καθώς η επέκταση
της Χ.Α. στη Βόρεια Ελλάδα είναι σε περιοχές όπου υπήρχαν ένοπλες
συγκρούσεις μεταξύ του ΕΛΑΣ και των δωσιλογικών σχηματισμών που
αναπτύχθηκαν εκεί.
Εκτίμησε ακόμη ότι η
περαιτέρω μείωση της πολιτικής δύναμης της Χ.Α. ίσως άρει από τη
δικαστική κρίση τον κοινοβουλευτικό μανδύα, αφήνοντας απροκάλυπτη την
πραγματική φύση της εγκληματικής οργάνωσης, διευκολύνοντας την καταδίκη
της και δίνοντας ακόμη ένα επιχείρημα στη Ν.Δ. ότι είναι αυτή που τους
οδήγησε σε δίκη και καταδίκη, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ καθυστερούσε 4 χρόνια.
Οι ιδεολογικές δεξαμενές
Στον πλούτο του αρχειακού υλικού που αξιοποίησε η συγγραφέας με διεισδυτική ματιά και στη σπουδαιότητα αυτού του «βιβλιογραφικού μεθοδολογικού και ακαδημαϊκού εγχειρήματος» που συνεισφέρει στη μελέτη της ευρωπαϊκής Ακροδεξιάς αναφέρθηκε η αναπληρώτρια καθηγήτρια Ιστορίας στο Πάντειο, Δέσποινα Παπαδημητρίου, εστιάζοντας ανάμεσα σε άλλα στις ιδεολογικές δεξαμενές που τροφοδότησαν το ακροδεξιό ρεύμα σε αυτό το διάστημα που υπερβαίνει τον μισό αιώνα.
Στην ενόχληση του
ακροδεξιού χώρου από την κυκλοφορία του βιβλίου αναφέρθηκε ο
δημοσιογράφος της «Εφ.Συν.» και συγγραφέας Δημήτρης Ψαρράς, δίνοντας το
συγκεκριμένο παράδειγμα του Γιαννάκενα, παλιού στελέχους του Ελληνικού
Μετώπου του Βορίδη και εν συνεχεία του ΛΑΟΣ, που δημοσίευσε μια αρνητική
κριτική γι’ αυτό και παρατήρησε: «Η παράθεση των διαδοχικών σχηματισμών
αυτής της πολιτικής οικογένειας διευκολύνει τη σύγκριση και μας
αποκαλύπτει πτυχές που θα ήταν δύσκολο να εντοπίσουμε με άλλον τρόπο.
Οχι μόνο τα πρόσωπα που περνούν από το ένα στο άλλο σχήμα, αλλά κυρίως τις μεθόδους που χρησιμοποιούνται, τα οργανωτικά εργαλεία και τους τρόπους δράσης».
-----------------------------------------
Μάγδα Φύσσα: «Τα καταφέραμε... είναι εκτός Βουλής»
Την ικανοποίησή της για το γεγονός ότι η Χρυσή Αυγή δεν κατάφερε να πιάσει το εκλογικό όριο του 3% και συνεπώς είναι πλέον εκτός Κοινοβουλίου, εξέφρασε η μητέρα του Παύλου Φύσσα, Μάγδα.
Παράλληλα, μίλησε για την πίστη της ότι θα υπάρξει δικαίωση τού μέχρι τώρα αγώνα απέναντι στο ναζιστικό μόρφωμα - και κυρίως, δικαίωση του αδικοχαμένου γιου της.
«Όλοι μαζί, καταφέραμε κάτι πολύ μεγάλο. Είναι εκτός Βουλής», επισήμανε η κ. Φύσσα σε δήλωσή της στο ραδιόφωνο Αθήνα 9.84, εκφράζοντας παράλληλα την αισιοδοξία της για τη συνέχεια.
«Όπως το έχω στο μυαλό μου ήταν μία μαυρίλα γύρω μας, ένα μαύρο πράγμα και τώρα έχει εισχωρήσει μια ακτίνα... έχει αρχίσει να φωτίζει. Πιστεύω και με τη δικαστική απόφαση να ξεμπερδεύουμε με αυτό το μόρφωμα, να ξεμπερδέψει η κοινωνία από αυτό που λέγεται φασισμός-ναζισμός και να πάει εκεί που ήταν, στα έγκατα της γης, στις τρύπες τους. Καταφέραμε όμως κάτι. Όλοι μαζί, καταφέραμε κάτι πολύ μεγάλο. Είναι εκτός Βουλής. Αυτό είναι πολύ σημαντικό. Θα σταματήσουμε να βλέπουμε αυτές τις χυδαιότητες που βλέπαμε μέσα στη Βουλή», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Για τις χυδαιότητες της Χρυσής Αυγής, συμπλήρωσε πως «εγώ τις έχω ζήσει όπως και όλοι όσοι είμαστε στο δικαστήριο. Με το χαμό του παιδιού μου τους έχω στο πετσί μου και δεν πρόκειται να φύγουν ποτέ από πάνω μου, αλλά ας γλιτώσει η κοινωνία από αυτούς», συμπλήρωσε.
Το αίμα του Παύλου θα τους πνίξει
Το Κερατσίνι «χαμογελάει και κλαίει μαζί», είπε με νόημα η κ. Φύσσα και σημείωσε ότι «από χθες το βράδυ άρχισαν να μου στέλνουν μηνύματα και θεωρούν ότι είναι δική μου νίκη, αλλά θεωρώ ότι είμαστε όλοι μαζί. Ό,τι έχουμε καταφέρει το έχουμε καταφέρει όλοι μαζί γιατί δεν είχαμε από πουθενά και από κανέναν στήριξη. Γίνεται μια δίκη, η δίκη του αιώνα για εμένα, και δεν υπάρχει κάλυψη από πουθενά, ενημέρωση, μαγνητοσκόπηση της δίκης. Και μεθαύριο τα παιδιά εάν θέλουν να μάθουν τι ακριβώς έχει γίνει δεν θα υπάρχει κάποιο μέσο να το δουν- παρά μόνον το Παρατηρητήριο και αυτό με εθελοντική πρωτοβουλία. Γι΄ αυτό λέω ότι η νίκη είναι όλων μας».
Όσον αφορά τη δίκη, η Μάγδα Φύσσα τόνισε ότι «είναι πολύ σημαντικό ότι οι κατηγορούμενοι δεν θα έλθουν με τη βουλευτική τους ιδιότητα και την έπαρση που τους διέκρινε. Θα σταματήσουν να έχουν και οι ίδιοι οι δικηγόροι τους την έπαρση που είχαν, γιατί έχουμε ακούσει πολλές φορές πως η Χρυσή Αυγή είναι το τρίτο κόμμα, πως τους έχει εκλέξει ο λαός και άλλα τέτοια... Και έτσι ήταν. Τους είχε εκλέξει και τους είχε βγάλει ο λαός, αλλά αυτό διορθώθηκε», προσέθεσε.
«Θέλω να πιστεύω πως θα πάνε όλα καλά και στη δίκη, και κάποια στιγμή θα δικαιωθούμε όλοι εμείς που παλέψαμε για αυτό και πάνω απ΄ όλα θα δικαιωθεί ο Παύλος. Πιστεύω πως θα καταδικαστούν. Δεν πιστεύω με τίποτα ότι ο Παύλος θα το αφήσει έτσι. Δεν υπάρχει περίπτωση. Το αίμα του θα τους πνίξει», κατέληξε η κ. Φύσσα.
https://www.efsyn.gr/node/202898
-----------------------------------------
Πνέει τα λοίσθια η Χρυσή Αυγή
** Ανεξαρτητοποίηση του ευρωβουλευτή Λαγού,
προαναγγελία «νέου φορέα»
** Εξαφανισμένα τα στελέχη πρώτης γραμμής, σε οικονομική ασφυξία το νεοναζιστικό μόρφωμα
** Εξαφανισμένα τα στελέχη πρώτης γραμμής, σε οικονομική ασφυξία το νεοναζιστικό μόρφωμα
Το βράδυ των εκλογών της 6ης Μαΐου 2012, η Χρυσή Αυγή
μπαίνει για πρώτη φορά στη βουλή με 6,97%, κατακτώντας 21 έδρες. Κατά τις
συνήθεις δηλώσεις των πολιτικών αρχηγών, ο Ν. Μιχαλολιάκος μπήκε στα γραφεία
του κόμματός του, με τον Γιώργο Γερμενή («Καιάδα») να διατάσσει τους
παριστάμενους δημοσιογράφους να σηκωθούν όρθιους («εγέρθητω»), ενώ τον
συνόδευαν οι Η. Κασιδιάρης, Η. Παναγιώταρος, Γ. Λαγός, Π. Ηλιόπουλος.
Επτά χρόνια μετά, και ενώ έχουν μεσολαβήσει οι ποινικές
διώξεις της Χρυσής Αυγής ως εγκληματικής οργάνωσης, διαδικασία που ενεργοποιήθηκε
μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα –αφού έως τότε οι δικογραφίες ήταν στα
συρτάρια του υπουργού Δικαιοσύνης Νίκου Δένδια- η Χρυσή Αυγή μένει εκτός βουλής
(2,93%). Το βράδυ των εκλογών της 7ης Ιούλη 2019, ο Ν. Μιχαλολιάκος
περιστοιχισμένος από τον Χρ. Παππά, την κόρη του και άγνωστα στελέχη
–επιβεβαιώνοντας μια εικόνα διάλυσης- στέλνει «ένα μήνυμα σε εχθρούς και φίλους
εντός εισαγωγικών. Η Χρυσή Αυγή δεν τελείωσε. Ας το πάρουν απόφαση (…) Ζήτω η
νίκη».
Αποσάθρωση
Μάλλον, όμως, σβήνει οριστικά το καντήλι του νεοναζιστικού
μορφώματος, αφού σε λίγες εβδομάδες που μεσολάβησαν από τις ευρωεκλογές (4,87%,
2 έδρες) έως τις εθνικές εκλογές, η Χρυσή Αυγή έχασε τη στήριξη ψηφοφόρων που
θα της έδιναν μια επανείσοδο στο κοινοβούλιο, αλλά έχασε και τη στήριξη επιφανών
στελεχών, ολοκληρώνοντας την αποσάθρωση που ξεκίνησε από όταν άνοιξε η
δικογραφία για τη ΧΑ. Την περασμένη εβδομάδα, ο ένας από τους δύο ευρωβουλευτές
και υπόδικος Γ. Λαγός αποχώρησε από τη Χρυσή Αυγή και ανεξαρτητοποιήθηκε,
κρατώντας έτσι την έδρα.
Θυμίζουμε πως για τον Γ. Λαγό, το Συμβούλιο Εφετών Αθηνών,
με βούλευμά του, ήρε την απαγόρευση εξόδου από τη χώρα, επιβάλλοντάς του πολύ
αυστηρούς επιπλέον περιορισμούς. Σύμφωνα με δηλώσεις του αποχώρησε «όχι γιατί
υπάρχει κάποιο μίσος ή κάποια κόντρα με την ηγεσία και τη ΧΑ, αλλά γιατί
κάνουμε λάθος πολιτικές κινήσεις».
Η αποχώρηση του πρώην πυρηνάρχη Πειραιά Νίκαιας αποτέλεσε τη
θρυαλλίδα για την κατάρρευση της ΧΑ, αφού τον ακολούθησαν άλλα τρία στελέχη και
επίσης υπόδικοι για την ηγεσία της εγκληματικής οργάνωσης, ο Γ. Γερμενής, ο Ν.
Κούζουλος και ο Π. Ηλιόπουλος, όπως και δεκάδες ακόμα μέλη. Σε δηλώσεις του Π.
Ηλιόπουλου, που ακολούθησαν, προαναγγέλλεται δε η ίδρυση «νέου φορέα»: «Το να
βλέπω παθητικά τη ΧΑ να αποσυντίθεται, συνέπεια αλλεπάλληλων λαθών, είναι κάτι
που δεν ταιριάζει στην προσωπικότητά μου και δεν αρμόζει στις θυσίες μου (…)
Προσωπικά θα συνεχίσω να αγωνίζομαι για Πατρίδα, Θρησκεία και Οικογένεια (…)
στο πλευρό χιλιάδων άξιων πατριωτών και ενός νέου φορέα που εδραιώνεται
δυναμικά σε ολόκληρη την Ελλάδα».
Χωρίς τον κοινοβουλευτικό μανδύα
Η Χρυσή Αυγή που έχει χάσει πια το μεγαλύτερο μέρος της
χρηματοδότησής της (η κρατική χρηματοδότηση έχει ανασταλεί από το 2013, αλλά οι
βουλευτές και ευρωβουλευτές αποτελούσαν κύρια πηγή εσόδων, ενώ κάλυπταν και τη
μισθοδοσία στελεχών) και δεν μπορεί να στηρίξει καν την κάλυψη των εξόδων των
κεντρικών γραφείων της στη Μεσογείων, γι’ αυτό και τα αφήνει, φαίνεται πως
βρίσκεται κολλημένη στον τοίχο, την ώρα μάλιστα που η ηγεσία της καλείται στο
εδώλιο για να απολογηθεί, χωρίς πια τον μανδύα του κοινοβουλευτικού κόμματος.
Το νούμερο 2 του νεοναζιστικού μορφώματος και υποψήφιος για
το δήμο της Αθήνας (κατέγραψε 10,53%), Ηλίας Κασιδιάρης είναι εξαφανισμένος.
Παρότι έκανε μία δήλωση μετά το εκλογικό αποτέλεσμα –χωρίς όμως να σταθεί στο
πλευρό του «αρχηγού»- πως θα ζητήσει επανακαταμέτρηση των ψήφων, δεν έχει
τοποθετηθεί για όσα συμβαίνουν στη Χρυσή Αυγή, ώστε να στείλει μήνυμα ενότητας
ή ανασυγκρότησης, με πολλούς να γράφουν πως θα θέσει ζήτημα ηγεσίας, στοιχείο που
ακούγεται απίθανο, αφού ο Ν. Μιχαλολιάκος είναι η Χρυσή Αυγή.
Δεν είναι, ωστόσο, διόλου απίθανο να προκύψει ένας νέος
φορέας, που θα προσπαθήσει να «αθωώσει» τους κατηγορούμενους, ως θύματα του
«αδιαμφησβήτητου αρχηγού». Κάτι τέτοιο, άλλωστε, προσπάθησε να κάνει ο Ν. Μίχος
(πρώην βουλευτής της ΧΑ, αποχώρησε τον Σεπτέμβριο του 2017), ο οποίος κατά την
απολογία του για τη χρυσαυγίτικη επίθεση στο Συνεργείο στην Ηλιούπολη
(10/7/2013) την περασμένη Τρίτη είπε πως ο πρώην συνήγορός του «δεν εκτελούσε
αυτά που του έλεγα εγώ… εκτελούσε εντολές της Χρυσής Αυγής, του Μιχαλολιάκου»,
προσθέτοντας «μου έκρυψαν πράγματα για αυτή και την άλλη δίκη (σ.σ.: εννοεί
αυτή της εγκληματικής οργάνωσης).
Η Χρυσή Αυγή πνέει τα λοίσθια. Και όσοι βρίσκονται
κατηγορούμενοι για τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν με στρατιωτική περιβολή στο
όνομα του «Αίμα, τιμή, Χρυσή Αυγή» προσπαθούν να πετάξουν από πάνω τους το
«χτικιό». Οι απολογίες θα έχουν εξαιρετικό ενδιαφέρον, καθώς όλοι θα δείχνουν
με το δάχτυλο τον διπλανό τους και –κυρίως- αυτόν για τον οποίο μέχρι πριν λίγο
καιρό σηκώνονταν όρθιοι και βάραγαν προσοχές. Όλα τελικά έχουν ένα τίμημα.
ΑΠΟΛΟΓΗΘΗΚΕ Ο ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ
ΦΥΣΣΑ
Ένα απλά εξοργιστικό μάθημα ζωής
Η στιγμή της απολογίας είναι η ώρα που ο κατηγορούμενος θα
πει τη δική του «αλήθεια», τι συνέβη, γιατί, πώς αισθάνεται κατόπιν. Είναι μια
στιγμή που επιβάλλει τη σιωπή όσων παρευρίσκονται, ώστε ο κατηγορούμενος να
έχει το δικαίωμα να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Ό,τι και να πει, βρισκόμενος
μπροστά σε μια έδρα δικαστών, που κάθονται πάντα πολύ πιο ψηλά από το ύψος του
–κερδίζοντας έτσι θεατρικά, μία ανωτερότητα- είναι κατανοητό, αν και όχι
απαραίτητα αποδεκτό. Αλλά πάντως κατανοητό.
Και ύστερα ήρθε η φράση «ήταν μια απλή ανθρωποκτονία και την
έκαναν ολόκληρη ιστορία». Προσωπικά δεν θα ανέμενα από τον δολοφόνο του Π.
Φύσσα, ο οποίος συνελήφθη επ’ αυτοφώρω, στον τόπο του εγκλήματος, με το όπλο
του εγκλήματος πεταμένο ελάχιστα μέτρα από το σημείο που στεκόταν, να δείξει
μεταμέλεια ή να παρουσιάσει πώς έγιναν τα γεγονότα, τα οποία έχουν καταγραφεί
από πολλές κάμερες. Δεν θα ανέμενα από τον Γ. Ρουπακιά να έχει το θάρρος να
παραδεχτεί τα κίνητρα της δολοφονίας, την ιδεολογία του και το ρόλο του μέσα
στη Χρυσή Αυγή, αφού αποδείχτηκε πως εκτελούσε εντολές.
Όμως, το να σταθεί στο εδώλιο του κατηγορουμένου και με μία
μόνο φράση να θεωρήσει τη δολοφονία ενός ανθρώπου, ως μια απλή πράξη, ως κάτι
που μπορεί να συμβεί είναι ένα μεγάλο –εξοργιστικά επίπονο- μάθημα, όχι για την
απονομή της δικαιοσύνης, αλλά για την ίδια τη ζωή.
Ο φασισμός αναγνωρίζει το δικαίωμα στη ζωή μόνο στους
ομοϊδεάτες του. Όλοι οι υπόλοιποι μπορούν απλά να ζουν, έως να βρεθούν στο
δρόμο του. Αλλά τελικά, με αγώνες –και δυστυχώς- και με αίμα, όλα αυτά
ανατρέπονται, όχι έτσι απλά, αλλά ανατρέπονται.
____________________________________________________________________________________
