Ο αγώνας της ΕΟΚΑ
1955 –
1959
Μύθοι,
θρύλοι και
αλήθειες ...
και ο ρόλος του Γρίβα
και ο ρόλος του Γρίβα
- - - - - - - - - - - - - - -
66 ολόκληρα χρόνια
συμπληρώνονται φέτος την 1η Απριλίου από την έναρξη του απελευ-θερωτικού αγώνα
της ΕΟΚΑ. 66 χρόνια και πολλά έχουν λεχθεί, καταγραφεί και ειπωθεί για την μέρα
αυτή που σημάδεψε, έκρινε και κρίνει ακόμα την
πορεία της Κύπρου και η οποία πρέπει να προσεγγίζεται με πολύ προβληματισμό. Σε
ένα σύντομο χρονικό του αγώνα η αφετηρία μπορεί να σκιαγραφηθεί στην
πρωτοβουλία της Ελληνοκυπριακής δεξιάς να οργανώσει και κατευθύνει ένοπλο αγώνα
στην Κύπρο με απώτερο σκοπό την ένωση με την Ελλάδα.
Δεν ξεκίνησε το 1955 ο αντιαποικιακός αγώνας
Αξίζει να αναφερθεί πως όσο
και αν μερικοί αρνούνται πεισματικά να αντικρύσουν και δεχθούν την
πραγματικότητα (*1) και αλήθεια των ιστορικών
γεγονότων, το ΑΚΕΛ, δήλωνε ήδη παρών στη μάχη έναντι του βρετανικού ζυγού και
κινούσε στο εσωτερικό το λαό σε μαζική πάλη μέσα από διαδηλώσεις, συλλαλητήρια
και παλλαϊκές κινητοποιήσεις πράγμα που καταδεικνύει άμεσα πως η πάλη του λαού
έναντι της αποικιοκρατίας και οι αγώνες για ανεξαρτησία δεν περιορίζονται όπως
κάποιοι επιδιώκουν στην περίοδο 55-59 και δεν κατευθύνονται αποκλειστικά και
άνευ ετέρου από μια και μοναδική οργάνωση όπως και πάλι πεισματικά επιδιώκεται
να παρουσιάζεται.
Οκτωβριανά '31
Για αρχή αξίζει να
καταγραφεί, και αυτό είναι γεγονός, ότι κανένας δεν αρνείται τον ηρωισμό και
την αυταπάρνηση που επέδειξαν αρκετοί αγωνιστές της ΕΟΚΑ. Οι θυσίες τους και η
αγνή αγάπη για την πατρίδα που τους ώθησε στο να χαράξουν με το αίμα τους και
με τον ηρωισμό τους την ιστορία της Κύπρου είναι
κάτι που κανένας θέλει να μειώσει. Ωστόσο είναι ανιστόρητο έως και καταστροφικό
για ένα λαό που ζει ακόμα υπό κατοχή, που πληρώνει ακόμα προδοσίες,
πραξικοπήματα και δεινά να παραγνωρίζει ή και να αρνείται να δεχθεί το ιστορικό
και πολιτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο διεξήχθηκε ο αγώνας, καθώς επίσης και τις
περιστάσεις, συγκυρίες και συνθήκες υπό τις οποίες οργανώθηκε, εξελίχθηκε και
κατέληξε.
Οι διαφωνίες του ΑΚΕΛ
Το ΑΚΕΛ διαφώνησε με την
ένοπλη μορφή πήρε ο αγώνας. Υποστήριζε πως η γεωγραφία της Κύπρου δεν μπορούσε
να στηρίξει ένα τέτοιο εγχείρημα (*2). Ότι ένας μαζικός αγώνας, μέσα από
κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις θα προσφέρετο καλύτερα και θα έφερνε αποτέλεσμα.
Η επιλογή της μορφής του αγώνα ήταν συνειδητή από την Δεξιά, η οποία στην προσπάθεια
της να αναλάβει εξ ολοκλήρου την «πρωτοβουλία»
για αγώνα παραγνώρισε ή και απλά αδιαφόρησε για τους κινδύνους που εγκυμονούσε
ένα τέτοιο εγχείρημα. Η δεύτερη λάθος επιλογή όσο αφορά τον αγώνα ήταν η
επιλογή του ηγέτη του. Ο Γρίβας ήταν πρόσωπο με φασιστικές αντιλήψεις, άκρατο
σωβινισμό και εθνικισμό, δηλωμένος αντικομμουνιστής και προσωπικότητα γεμάτη
έπαρση, αυταρχισμό και αλαζονεία (*3).
Ο Γρίβας και η στάση του ΑΚΕΛ
Ο Γρίβας από την πρώτη
στιγμή της άφιξης του στο νησί, έκανε φανερές και γνωστές τις προθέσεις του. Ο
ίδιος αναγνώριζε (όπως φαίνεται μέσα από τα απομνημονεύματα του) ότι ένας
απελευθερωτικός αγώνας με την μορφή του αντάρτικου, ενδέχετο να οδηγήσει σε
αδιέξοδα. Εντούτοις ενέμεινε στην επιλογή του. Ο ίδιος μέσα από τα γραφόμενα
του καταδείκνυε σε κάθε του δήλωση και κίνηση των έντονο αντικομουνισμό του.
Δεν απέκλειε μόνο από τις τάξεις της ΕΟΚΑ κάθε αντιφρονούντα, αλλά και δεν
δίσταζε να διατάξει επιθέσεις και δολοφονίες εναντίον αριστερών. «Με απασχολεί σήμερον σοβαρός το ζήτημα
καταπνίξεως πάσης κομμουνιστικής κινήσεως» γράφει στις 19 Απριλίου 1955 στο
ημερολόγιο του (*4). Λίγες μέρες δηλαδή μετά την έναρξη του απελευθερωτικού
αγώνα, ο ηγέτης του, έχει κατά νου την εξόντωση κάθε αριστερής κίνησης στο
νησί. Στα απομνημονεύματα του, προχωρώντας παραπέρα, αναφέρει ότι στόχος του
και μέλημα του θα ήταν η ίδρυση ενός πολιτικού κόμματος που θα μπορούσε να
σταθεί απέναντι στο ΑΚΕΛ, να δώσει πολιτικές μάχες και να αποτελέσει αντίπαλο
δέος στην οργάνωση και δράση του.
Φυλακές Κοκκινοτριμυθιάς
που οδηγήθηκαν οι αριστεροί
οταν τέθηκαν "εκτός νόμου" το 1956
Οι κατηγορίες και οι
συκοφαντίες σε βάρος του ΑΚΕΛ για την στάση που τήρησε και η ρετσινιά του «προδότη» σε μια προσπάθεια διαστρέβλωσης
της αλήθειας και πρόσδοσης άλλων διαστάσεων σε ένα αγώνα που ήταν
καταδικασμένος να αποτύχει δεν λύγισαν τους ΑΚΕΛιστές οι οποίοι στο όνομα της
ενότητας συνέχισαν να «απαντούν»ειρηνικά στις δολοφονίες και τις επιθέσεις μέσα
από μαζικές εκδηλώσεις, πορείες και κινητοποιήσεις. Μπροστά στον κίνδυνο ενός
εμφύλιου σπαραγμού το ΑΚΕΛ, υπέμεινε τους προπηλακισμούς, τις δολοφονίες και
τις επιθέσεις με μόνο γνώμονα την ομοψυχία του λαού, την ενότητα του και την
ανάγκη στις δύσκολες στιγμές που βίωνε να τηρήσει μια στάση προς αποτίναξη του
αγγλικού ζυγού και όχι προς ρήξη των εσωτερικών θεμελίων της ενότητας και
ομοψυχίας (*5).
Κάποια σημεία που αξίζει να επισημανθούν
Τονίζοντας εκ νέου ότι δεν
μειώνεται ή παραγνωρίζεται η ανδρεία και σθένος με το οποίο αγωνίστηκαν οι
αγνοί αγωνιστές της ΕΟΚΑ και ότι δεν μπορούν να τους καταλογιστούν τα λάθη, οι
εμμονές και οι καταστροφικοί χειρισμοί του Γρίβα, εντούτοις μπορούν να διαφανούν
μέσα από την εξέλιξη του αγώνα, την κατάληξη και την ιστορία, ορισμένα σημεία
που αξίζει να επισημανθούν.
Αρχικά όπως διαφάνηκε στην
πορεία, δεν έγινε σωστή εκτίμηση δεδομένων με αποτέλεσμα να παραγνωριστούν
παράγοντες καθοριστικοί για την εξέλιξη του αγώνα όπως ο τουρκικός και η στάση
που θα τηρούσε η βρετανική πολιτική μέσα από τη διάσπαση της ενότητας στο
εσωτερικό και της δημιουργία τριγμών στις σχέσεις με τους Τουρκοκυπρίους.
Στο εσωτερικό η επιλογή του
Γρίβα από το Μακάριο και οι συνεχείς συγκρούσεις και διαφωνίες τους,
αποδείκνυαν περίτρανα πως οι όποιες κινήσεις τους ήσαν βεβιασμένες, ελλιπείς
από εμπειρία και σταθερότητα στους χειρισμούς. Ο αγώνας που σήμερα
αναγνωρίζεται από αρκετούς, πέρα από τις τάξεις της αριστεράς, ως λανθασμένη
ενέργεια, οδήγησε στα αδιέξοδα των Συμφωνιών Ζυρίχης Λονδίνου, στις αδυναμίες
του πρώτου Συντάγματος, έσπειρε την διχόνοια οδηγώντας στις ταραχές του ‘63,
στην κάθοδο ελληνικού και τουρκικού στρατού και σε τελική κατάληξη στην ίδρυση
της ΕΟΚΑ Β’ που άνοιξε την κερκόπορτα στην εισβολή και τις συνέπειες που
βιώνουμε μέχρι σήμερα.
Οι αγνοί αγωνιστές ανήκουν σε όλο το λαό
Τα φυλακισμένα μνήματα
- - - - - - - - - - - - -
- -
ΑΡΘΡΟ από
την ομάδα «Δέφτερη Ανάγνωση» (*9) του Γιώργου Κουμουλή
ΔΕΚΑ πικρές
αλήθειες για την 1η Απριλίου 1955
1.
Ο αγώνας δεν
ήταν «απελευθερωτικός», όπως τον αποκαλούμε τώρα αλλά ενωτικός. Το σύνθημα που
επικρατούσε ήταν «ένωση και μόνο ένωση». Η Κύπρος ήταν η μόνη αποικία της
Μεγάλης Βρετανίας (72 το σύνολο το 1945) που δεν απαιτούσε απελευθέρωση
(ανεξαρτησία, που μπορούσαμε να την αποκτούσαμε αναίμακτα) αλλά ενσωμάτωση της
με άλλο κράτος.
2.
Ο ένοπλος αγώνας
για ένωση ήταν ένας μαξιμαλιστικός στόχος, καταδικασμένος σε αποτυχία. Καμία
χώρα δεν υποστήριζε αυτό το στόχο, ούτε ακόμα κι αυτή η Ελλάδα. Η διεθνής κοινή
γνώμη εκλάμβανε την Ένωση ως προσάρτηση της Κύπρου από την Ελλάδα (καλώς ή
κακώς είναι άλλο θέμα) όπως μαρτυρούν οι αποτυχημένες προσφυγές μας στον ΟΗΕ
για ένωση (*2).
3.
Η κατάληξη του
αγώνα δεν ήταν η ένωση αλλά ούτε καν η ανεξαρτησία που οι άλλες 71 αποικίες
κέρδισαν. Η κατάληξη ήταν προτεκτορατοποίηση. Γίναμε προτεκτοράτο τριών χωρών,
της Αγγλίας, Ελλάδας και Τουρκίας. Άρα ξεχωρίσαμε από τις υπόλοιπες αποικίες,
όχι μόνο όσον αφορά το στόχο αλλά και την κατάληξη.
4.
Η δράση της ΕΟΚΑ
κατέστρεψε την πατροπαράδοτη φιλία Ελληνοκυπρίων-Τουρκοκυπρίων (*6).
5.
Ήταν, επίσης, η
αιτία να εξοντωθεί ο ελληνισμός της Κωνσταντινούπολης.
Τα Σεπτεμβριανά του '55 στην Κωνσταντινούπολη
6.
Ο αγώνας τελικά
εκφυλίστηκε και δολοφονούνταν αριστεροί για τα φρονήματα τους με αποκορύφωμα
την εκτέλεση δια λιθοβολισμού του Μένοικου που ξεψύχησε αβοήθητος δεμένος σε
ένα δέντρο. Εν ολίγοις, δίχασε την Ε/κ κοινωνία (*5).
7.
Φούντωσε τον
εθνικισμό των Τ/κ. Το σλόγκαν «Ταξίμ ή θάνατος» ήταν γέννημα του συνθήματος
«ένωση ή θάνατος» και το «Η Κύπρος είναι τουρκική» γέννημα του συνθήματος « Η
Κύπρος είναι ελληνική».
8.
Η τακτική της
ΕΟΚΑ να εκτελεί εν ψυχρώ άμαχους Άγγλους δεν μπορούσε να θεωρηθεί πράξη
πατριωτικής οργάνωσης από τους ξένους.
9.
Η ΕΟΚΑ Β΄
στελεχώθηκε από την κορυφή μέχρι τη βάση από μέλη της ΕΟΚΑ Α΄ (*8).
Πραξικόπημα Ιούλης '74
- - - - - - - - - - - - -
- -
Σημειώσεις
του blogspot μας:
(*1) = Τον Οκτώβριο
του 1931 σε μια αντι-αποικιακή τους εξέγερση τους οι Κύπριοι, καταλαμβάνουν το
Κυβερνείο και άλλες διοικητικές δομές της αποικιοκρατίας. Τα «Οκτωβριανά»
κατεστάληκαν βίαια, από στρατεύματα που ήρθαν από τις διπλανές Βρετανικές αποικίες,
και εγκαθιδρύθηκε δικτατορικό καθεστώς γνωστό ως Παλμεροκρατία.
Εκατοντάδες
Κύπριοι ήρθαν εξόριστοι στην Ελλάδα, και στην πορεία συμμετείχαν στην Εθνική Αντίσταση (Λεωνίδας Στρίγκος, Κλειώ
Χριστοδουλίδου, Κλέων Παπαλοϊζου, κ.ά.). Αποτέλεσαν την πρώτη πολυπληθή ομάδα
Κυπρίων που εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα, και αποτέλεσαν τον πρώτο πυρήνα της παροικίας.
Το 1964 αποτέλεσαν την ιδρυτική ομάδα του πρώτου Κυπριακού σωματείου την «Ένωση Κυπρίων Ελλάδας».
(*2) = Η
πλειοψηφία των 72 χωρών-αποικιών της Μεγάλης Βρετανίας, επέλεξαν τους μαζικο-πολιτικούς αγώνες ως μορφή αγώνα με
κοινωνική ανυπακοή (civil un-obedience), με πιο
εμβληματικό τον αγώνα της Ινδίας του Μαχάτμα Γκάντι,
που οδήγησε στην απελευθέρωση τους.
(*3) = Ο
Γρίβας στην κατοχή ήταν αρχηγός της ακροδεξιάς φιλο-ναζιστικής οργάνωσης «Χ».
Για την ιστορία και δράση της «Χ». Διαβάστε περισσότερα στο:
Οργάνωση «X»
(*4) = Ο
Γρίβας ήθελε την επανάληψη των Δεκεμβριανών του 1944 στην Ελλάδα, που οδήγησαν
στον αιματηρό εμφύλιο για να εξοντώσει την Κυπριακή Αριστερά. Έγραφε ΣΤΑ
ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ ΤΟΥ: «Πρέπει να
αντιμετωπίσωμεν την κατάστασιν θαρραλέα. Oι κομμουνισταί είναι αντίπαλοί μας,
είτε το θέλουμε, είτε όχι. Eνδείκνυται να τους εξοντώσωμεν ως πολιτικήν
οντότητα, ώστε να μη είναι πλέον υπολογίσιμος και δυναμένη διά των αποφάσεών
της να επηρεάζη το εθνικόν ζήτημα, όπως δηλ. συνέβαινε μέχρι τούδε».
(*5) = Η στάση
του ΑΚΕΛ απέτρεψε τα σχέδια του Γρίβα να δημιουργήσει συνθήκες εμφυλίου και να
επαναλάβει τα Δεκεμβριανά. Το κόστος ήταν μεγάλο: δεκάδες δολοφονίες αθώων αριστερών.
Διαβάστε περισσότερα στο: Ομιλία για τους δολοφονηθέντες Αριστερούς 55-59
(*6) = Ο
Κυριάκος Μάτσης από τους ήρωες του απελευθερωτικού αγώνα είπε: «Να γιατί δεν νοιάζομαι αν τη γη αυτή τη ζουν
Τούρκοι για Έλληνες, Εβραίοι . Εκείνο που έχει αξία είναι να τη ζουν αυτοί που
την ποτίζουν με τον ιδρώτα τους και να περπατούν πάνω της ελεύθεροι,
διαφεντευτές της, κυρίαρχοί της. Ν’ αναπνέουν περήφανοι τον αέρα της που να
’ναι αέρας δροσιάς, ομορφιάς, λεβεντοσύνης. . . . ».
(*7) = H Συνθήκη
της Λωζάνης κατέγραφε σαφέστατα ότι η Τουρκία από το 1922 (έτος προσάρτησης της
Κύπρου στο Βρετανικό στέμμα ως αποικία) δεν θα είχε καμία διεκδίκηση επί της Κύπρου.
Σε συνεδρίαση της Μεγάλης Τουρκικής Εθνο-συνέλευσης τον Μάιο του 1955, σε
σχετική ερώτηση βουλευτών ο τότε Τούρκος ΥΠΕΞ απάντησε ότι «δεν έχουμε να κάνουμε τίποτα στην Κύπρο, αφού
είναι υπόθεση μεταξύ της Βρετανίας και της Ελλάδας). Για να αλλάξει όλο αυτό
το σκηνικό όταν η Ελληνική Κυβέρνηση (του στρατηγού Παπάγου) απεδέχθηκε τη Βρετανική πρόταση να ξεκινήσουν (τα τέλη του 1955) συνομιλίες μεταξύ των τριών «ενδιαφερομένων» μερών δηλ. Βρετανίας,
Ελλάδας και Τουρκίας, για το μέλλον της Κύπρου.
(*8) = Διαβάστε
την ανάρτηση μας «ΟΙ ΜΑΥΡΕΣ ΕΠΕΤΕΙΟΙ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ ΤΟΥ 1974» που αναφέρεται στον προδοτικό
ρόλο του Γρίβα και της ΕΟΚΑ-Β το 1970-1974 που οδήγησε στην καταστροφή του
1974. Τα στοιχεία αντλούνται από το Φάκελο της Κύπρου της Κυπριακής Βουλής των Αντιπροσώπων.
(*9) = Ιστοσελίδα
της «ΔΕΦΤΕΡΗΣ
ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ»: http://2ha-cy.blogspot.com/ και https://www.facebook.com/DefteriAnaynosi
- - - - - - - - - - - - - - - - -
Έγγραφα του γαλλικού ΥΠΕΞ για την ΕΟΚΑ
Στεφάνια στον τάφο του Γρίβα κατέθεσε η ηγεσία του ΔΗΣΥ (βίντεο)
Τα παρεπόμενα της απόπειρας κατά Μακαρίου τον Μάρτιο του 1970
Συνοπτική σκιαγράφηση της προσωπικότητας του Γ. Γρίβα
Η δολοφονία του Πέτρου και Ττοφαρή από την ΕΟΚΑ
Συνοπτική σκιαγράφηση της προσωπικότητας του Γ. Γρίβα
Ο Μακάριος, ο Γρίβας και η ιδέα για ένοπλο αγών
«Λάθος
ο αγώνας της ΕΟΚΑ» – Αντιπαράθεση του πρώην αντάρτη της ΕΟΚΑ Β. Παντέλα και Θ. Σοφοκλέους
A turning point in the history of
Cyprus: The events of Kofinou…
Λάμπρος Ιωάννου: «Το 1958 η ηγεσία της ΕΟΚΑ διέταξε την εκτέλεσή μου»
Ήταν σε τέτοιο και τόσο βαθμό, κατάπτυστος και εγκεφαλονοητικά
ανεπαρκής, υπάνθρωπος, που ούτε οι ομοϊδεάτες του Χιτλεροφασίστες, δεν τον
ήθελαν ως συνεργάτη.
Έξ´ αυτού, συνεπάγεται και το συμπέρασμα, πως κατέληξε ο «αγώνας» της ΕΟΚΑ, με
λύση, που εξυπηρετούσε τα Αγγλικά ληστρικά, ιμπεριαλιστικά συμφέροντα......
Από την Yiota Theodosiou Pitta - FB
Σύμφωνα με τον ιστορικό Xάνγκεν Φλάισερ «η οργάνωση “X” διέφυγε το στίγμα του δοσιλογισμού όχι εξαιτίας της συνέπειάς της, αλλά εξαιτίας της έλλειψης ενδιαφέροντος εκ μέρους των Γερμανών. Tο 1943, ο αρχηγός της, συνταγματάρχης Γεώργιος Γρίβας, είχε προσφερθεί να συνεργαστεί με τις αρχές κατοχής, τονίζοντας την αγγλοφοβία του και τις αντικομμουνιστικές του πεποιθήσεις. Όμως το γερμανικό γενικό επιτελείο απάντησε ότι “δεν συνομιλεί με λήσταρχο” –και πολύ περισσότερο αφού ο συνταγματάρχης εθεωρείτο εντελώς “ασήμαντος”».[24][18]
(Βικιπαίδεια)
- - - - - - - - - - - - - - - - -
ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ:
ΓΙΩΡΓΟΣ ΞΑΝΘΟΣ ΤΣΙΚΟΥΡΗΣ - O ΚΥΠΡΙΟΣ ΝΕΚΡΟΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΟΥΝΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ (1η Σεπτεμβρίου 1970)
Τιμούν τον Φ. Παπαφώτη στο «Σπίτι της Κύπρου» στην Αθήνα!
Φώτης Παπαφώτης - Ανοικτοί Φάκελοι - Μέρος 1 από 4
ΓΡΙΒΑΣ - ΟΡΓΑΝΩΣΗ "Χ" - ΕΟΚΑ - ΕΟΚΑ-Β - ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΗΜΕΡΕΣ
__________________________________________________________________________
