ΣΤ. ΣΤΕΦΑΝΟΥ: Το παρατεταμένο
αδιέξοδο οδηγεί με
μαθηματική ακρίβεια στη διχοτόμηση
Συνέντευξη στη Νίκη Κουλέρμου
Αν η διχοτόμηση θα είναι το τέλος του Κυπριακού ή η αρχή
νέων δεινών για την Κύπρο, ο καθείς μπορεί να το κρίνει. Πλην όμως για το ΑΚΕΛ
είναι από καιρό διαπιστωμένο: Το παρατεταμένο αδιέξοδο οδηγεί με μαθηματική
ακρίβεια στη διχοτόμηση. Οι εξελίξεις γύρω από την Κύπρο σε θάλασσα και ξηρά το
φωνάζουν. Ο Στέφανος Στεφάνου, βουλευτής και μέλος του Π.Γ. του ΑΚΕΛ,
επαναλαμβάνει πως «η επίτευξη λύσης είναι ζωτική ανάγκη. Μόνο αυτή μπορεί να
επιλύσει τα προβλήματα που καθημερινά προκαλεί η Τουρκία με την κατοχή. Μόνο η
λύση που θα τερματίζει την κατοχή και θα επανενώνει τον τόπο και τον λαό μας θα
απαλλάξει την Κύπρο από τους κινδύνους που υπάρχουν». Αποκαλύπτει, δε, πως το
ΑΚΕΛ δεν θα διστάσει να υποστηρίξει την προσπάθεια για λύση αν ο Πρόεδρος
κινηθεί στη γραμμή που υπέδειξε ο ΓΓ του ΟΗΕ: Από το σημείο που διακόπηκαν, στη
βάση του Πλαισίου του κ. Γκουτέρες και διαφυλάσσοντας τις συμφωνηθείσες
συγκλίσεις.
Με όλες αυτές τις (μη) εξελίξεις στο Κυπριακό και στα
Ενεργειακά αιωρείται μια άποψη ότι φθάνουμε στην αρχή του τέλους του Κυπριακού.
Εσείς τι νομίζετε;
Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη σκέψη για να καταλήξει κάποιος στο
συμπέρασμα ότι το παρατεταμένο αδιέξοδο οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στη
διχοτόμηση. Η διχοτόμηση, πέρα από τις αυτονόητες αρνητικές συνέπειες (οριστική
απώλεια της κατεχόμενης περιοχής, οι πρόσφυγες οριστικά πρόσφυγες, η Τουρκία
παγιώνει την παρουσία της στην Κύπρο, οι έποικοι αυξάνονται και πληθύνονται και
άλλα πολλά), σημαίνει κι αμφισβήτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων που μέχρι σήμερα
θεωρούνται δεδομένα. Σημαίνει απώλεια του 60% της ΑΟΖ μας. Σημαίνει
επικυριαρχία της Τουρκίας όχι μόνο στην Κύπρο, αλλά και σε ολόκληρη την
περιοχή. Διχοτόμηση σημαίνει όχι απλά διαιώνιση των κινδύνων για τον τόπο και
τον λαό, αλλά και ενίσχυσή τους. Τα γεγονότα έχουν αποδείξει ότι η παρέλευση
του χρόνου καθιστά τις προοπτικές επίτευξης λύσης ολοένα και πιο δύσκολες.
Επομένως, η ελληνοκυπριακή πλευρά δεν μπορεί να ατενίζει
παθητικά την παρέλευση του χρόνου και να αναμένει με την ψευδαίσθηση ότι ένα
πρωινό ως δια μαγείας θα λυθεί το Κυπριακό ή ότι κάποιος τρίτος θα έρθει να
«καθαρίσει» εκ μέρους μας. Η επίτευξη λύσης είναι ζωτική ανάγκη. Μόνο αυτή
μπορεί να επιλύσει τα προβλήματα που καθημερινά προκαλεί η Τουρκία με την
κατοχή. Μόνο η λύση που θα τερματίζει την κατοχή και θα επανενώνει τον τόπο και
τον λαό μας θα απαλλάξει την Κύπρο από τους κινδύνους που υπάρχουν.
Παρ’ όλες τις φραστικές διακηρύξεις για συνέχιση των
συνομιλιών από κει που έμειναν, ο Πρόεδρος και ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος
αποφεύγουν επιμελώς να αναφερθούν στο στόχο της ΔΔΟ. Οι αναφορές στο πλαίσιο
Γκουτέρες με τη διαφύλαξη των συγκλίσεων ή οι αναφορές για λύση στη βάση των
ψηφισμάτων και αποφάσεων του ΟΗΕ διασφαλίζουν ότι καταληκτικός στόχος είναι η
ΔΔΟ;
Όχι, δεν διασφαλίζεται. Αυτό που ξενίζει είναι η αποφυγή από
μέρους των κυβερνώντων να αναφερθούν στη λύση δικοινοτικής, διζωνικής
ομοσπονδίας. Αναφέρονται σ’ αυτήν μόνο όταν νιώθουν πιεσμένοι από τα γεγονότα.
Κάποτε οι κυβερνώντες έκαναν σε άλλους κριτική ότι δεν μιλούσαν ξεκάθαρα για τη
συμφωνημένη βάση λύσης και ότι αυτό κάνει ζημιά. Τώρα αυτοί δεν μιλούν ξεκάθαρα
για τη βάση λύσης. Το αποφεύγουν. Ο Πρόεδρος δεν έχει άλλη επιλογή. Μπροστά
στις εξελίξεις επιβάλλεται με σαφήνεια και όχι με μασημένα λόγια να
τοποθετείται υπέρ της διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα
των δύο κοινοτήτων όπως περιγράφεται στα σχετικά ψηφίσματα του ΟΗΕ.
Η Τουρκία επιμένει να συζητά και άλλες λύσεις
«πατώντας» στις φερόμενες εισηγήσεις του κ. Αναστασιάδη προς τον κ.
Τσαβούσογλου για λύση δύο κρατών ή και συνομοσπονδία. Ποια είναι η ευθύνη που
επιμερίζετε στον Πρόεδρο Αναστασιάδη γι’ αυτή την εξέλιξη;
Ο Πρόεδρος με τις αμφισημίες του, τις δηλώσεις του, ακόμα
και με τις παραλείψεις του να αναφέρεται στη συμφωνημένη βάση λύσης της
δικοινοτικής, διζωνικής ομοσπονδίας, δίνει λαβή για να αμφισβητούνται οι
προθέσεις του και παραχωρεί χώρο στην Τουρκία για να κάνει παιγνίδια και να τον
εκθέτει. Η κριτική που κάνουμε στον κ. Αναστασιάδη είναι ότι ο ίδιος προκάλεσε
και ενίσχυσε τη φημολογία πως εργάζεται για άλλη λύση κι αυτό τον αφήνει
εκτεθειμένο στην αμφισβήτηση. Αν ο Πρόεδρος ήταν συνεπής και σταθερός στη
συμφωνημένη βάση λύσης, δεν θα ήταν ευάλωτος στις φήμες και τις δηλώσεις τύπου
Τσαβούσογλου. Θα ήταν αξιόπιστος και πειστικός έναντι του διεθνούς παράγοντα,
που -δυστυχώς- δεν είναι. Με αυτή τη στάση και τη λανθασμένη πολιτική που
ακολουθεί ο Πρόεδρος κατέστησε, σύμφωνα με τον ΓΓ του ΟΗΕ, συνυπεύθυνη την
ελληνοκυπριακή πλευρά μαζί με την τουρκοκυπριακή πλευρά για την αποτυχία της
διάσκεψης στο Κρανς Μοντανά και για το παρατεταμένο αδιέξοδο.
Το ΑΚΕΛ έχει αποστείλει μια επιστολή στον Πρόεδρο με
την οποία εισηγήθηκε τρόπους για να σπάσει το αδιέξοδο και να οδηγηθούμε σε συνομιλίες.
Νομίζετε ότι λήφθηκε υπόψη αυτή η επιστολή στην απάντηση προς τον κ. Ακιντζί;
Η επιστολή του ΑΚΕΛ προς τον Πρόεδρο έχει να κάνει με το πώς
θα έπρεπε να απαντηθεί η πρόταση του Ακιντζί για συνδιαχείριση του φυσικού
αερίου. Σε αντίθεση με τα υπόλοιπα κόμματα που τοποθετήθηκαν στο Συμβούλιο
Αρχηγών, το ΑΚΕΛ είχε ισχυρή την άποψη ότι η απάντηση στην επιστολή δεν θα
έπρεπε απλά να ήταν μια σκέτη απόρριψη. Έπρεπε να γίνει μια αντιπρόταση, η
οποία με πειστικότητα να απαντά σε ανησυχίες της τουρκοκυπριακής κοινότητας και
την ίδια ώρα να υποδεικνύει και τις δυνατότητες που υπάρχουν για συνεργασία της
ομοσπονδιακής Κύπρου με την Τουρκία. Στην επιστολή του ο Πρόεδρος δεν φαίνεται
να έλαβε σοβαρά υπόψη τις προτάσεις του ΑΚΕΛ. Δικαίωμά του. Πλην όμως, είναι ο
Πρόεδρος που θα κληθεί να διαχειριστεί το θέμα, γιατί είναι πολύ πιθανό να
τεθεί ενώπιον του και αυτός θα φέρει την ευθύνη για την όποια κατάληξη.
Ωστόσο δεν φαίνεται να καθησυχάζονται οι ανησυχίες
των Τ/κ για τη διαχείριση και τον διαμοιρασμό των υδρογονανθράκων. Στην ε/κ
πλευρά υπάρχουν ανησυχίες ότι με τον ένα ή άλλο τρόπο θα μπει αυτό το ζήτημα
στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Ποια η διέξοδος;
Η διέξοδος είναι μια και μοναδική. Η λύση του Κυπριακού. Δεν
υπάρχει άλλη διέξοδος. Αν παραμείνει άλυτο το Κυπριακό, τα προβλήματα όχι μόνο
θα παραμείνουν, αλλά συνεχώς θα εντείνονται. Έτσι, το φυσικό αέριο από ευλογία
θα καταλήξει να είναι κατάρα και πρόξενος πολλών προβλημάτων και κινδύνων. Ο ΓΓ
του ΟΗΕ, το ΣΑ στο τελευταίο του ψήφισμα, διάφοροι σημαντικοί παίκτες του
διεθνούς παράγοντα στις ανακοινώσεις και τοποθετήσεις τους σημειώνουν ότι μόνο
με τη λύση του Κυπριακού μπορούν να λυθούν τα θέματα που αφορούν στο φυσικό
αέριο. Κι έχουν δίκιο, αφού στις συμφωνηθείσες συγκλίσεις τα ζητήματα που
προσχηματικά εγείρει η Τουρκία επ’ ονόματι των Τουρκοκυπρίων επιλύονται αν
τελικά φτάσουμε σε συνολική λύση. Επιλύονται τα ζητήματα της ιδιοκτησίας και
της διαχείρισης του φυσικού αερίου και το θέμα διαμοιρασμού των εσόδων.
Σύγκλιση υπάρχει και στο θέμα των θαλασσίων ζωνών, γεγονός που δημιουργεί τη
σταθερή βάση για επίλυση ζητημάτων που έχουν να κάνουν με την οριοθέτηση της
ΑΟΖ μεταξύ Κύπρου και Τουρκίας.
Το ΑΚΕΛ θα στηρίξει από δω και μπρος μια νέα
προσπάθεια από μέρους του Προέδρου Αναστασιάδη για λύση; Αν ναι, υπό ποιες προϋποθέσεις;
Το ΑΚΕΛ είναι πάντοτε έτοιμο να υποστηρίξει κάθε ενέργεια
και κάθε προσπάθεια που ανοίγει προοπτικές για επίτευξη λύσης, η οποία να
τερματίζει την κατοχή και να επανενώνει τον τόπο και τον λαό. Βέβαια, αυτό στη
συγκεκριμένη συγκυρία δεν είναι -και δεν μπορεί να είναι- αόριστο. Είναι πολύ
συγκεκριμένο. Η μόνη προσπάθεια που έχει ρεαλιστικές πιθανότητες για να
δημιουργήσει προοπτικές για λύση είναι αυτή που θα αναληφθεί πάνω στη γραμμή
που χάραξε ο ΓΓ του ΟΗΕ. Δηλαδή συνέχιση των διαπραγματεύσεων από το σημείο που
διακόπηκαν, στη βάση του Πλαισίου του κ. Γκουτέρες και διαφυλάσσοντας τις
συμφωνηθείσες συγκλίσεις. Αν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κινηθεί πάνω σ’ αυτή τη
γραμμή, το ΑΚΕΛ θα στηρίξει μια τέτοια προσπάθεια.
___________________________________________________________________________________
