Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΔΙΑΣΚΕΨΗΣ ΣΤΟ ΚΡΑΝΣ ΜΟΝΤΑΝΑ (Αύγουστος 2017)

Η  ΕΠΟΜΕΝΗ  ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΔΙΑΣΚΕΨΗΣ  ΣΤΟ  ΚΡΑΝΣ  ΜΟΝΤΑΝΑ  

(Αύγουστος 2017)

Η επόμενη μέρα της Διάσκεψης στο Κρανς Μοντάνα βρίσκει το τοπίο ανησυχητικά θολό. Εκείνο που μπορούμε να ειπωθεί με βεβαιότητα είναι ότι δεν επιτεύχθηκε ο κύριος στόχος, δεν έγινε το ουσιαστικό βήμα προς τα εμπρός. Αντιθέτως, απομακρυνθήκαμε από τη λύση.

Ο κύριος λόγος για τον οποίο μέχρι σήμερα δεν επιτεύχθηκε λύση του Κυπριακού είναι χωρίς αμφιβολία η πάγια τουρκική αδιαλλαξία και τα επεκτατικά της συμφέροντα. Δυστυχώς, στο Κρανς Μοντάνα, η πλευρά μας δεν κατάφερε να αξιοποιήσει τα περιθώρια που υπήρξαν στις διαπραγματεύσεις, ως αποτέλεσμα των προτάσεων του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και γενικά του διεθνούς παράγοντα.

Με την ανάδειξη του Προέδρου Αναστασιάδη, τονίσθηκε ότι οι συνομιλίες θα έπρεπε να συνεχιστούν από το σημείο που είχαν μείνει και όχι να αρχίσουν από μηδενική βάση. Οι πολιτικές δυνάμεις του λεγόμενου  ενδιάμεσου χώρου και ο Πρόεδρος ακολούθησαν τον εύκολο δρόμο της εξαρχής διαπραγμάτευσης, όπως ήταν η προεκλογική, καιροσκοπική δέσμευσή του Προέδρου.

Εκείνη η πολιτική κατέρρευσε ένα χρόνο αργότερα, με το Μπαρμπαρός να αρμενίζει ανενόχλητο πλέον στις νότιες ακτές μας και τον Γ.Γ. του ΟΗΕ να υποβάλλει στο Συμβούλιο Ασφαλείας τη χειρότερη έκθεση για την ελληνοκυπριακή πλευρά από το 2004.

Η ανάδειξη του Μουσταφά Ακιντζί στην ηγεσία της τουρκοκυπριακής κοινότητας και η από μέρους του επαναφορά των συγκλίσεων οδήγησε και τον Πρόεδρο στην ίδια γραμμή. Από τότε άρχισε να παρατηρείται πρόοδος στην τράπεζα των διαπραγματεύσεων, έστω και με εκατέρωθεν παλινδρομήσεις. Όπως, χάθηκε πολύτιμος χρόνος ενώ σε αυτή την πορεία είχαμε και οπισθοδρόμηση.

Πάγια θέση της τουρκοκυπριακής πλευράς ήταν ότι το εδαφικό και στη συνέχεια το κεφάλαιο της ασφάλειας θα έπρεπε να συζητηθούν μόνο στην τελική φάση και αφού προηγουμένως καταλήγαμε σε όλα τα υπόλοιπα κεφάλαια. Κάποια στιγμή ο Ακιντζί διακήρυξε ότι αυτή η τελική φάση δεν ερχόταν ποτέ και δέχθηκε να συζητήσει το εδαφικό χωρίς προηγούμενη επίλυση των υπολοίπων κεφαλαίων, κάτι που έγινε στο Μοντ Πελεράν. Τη στιγμή, όμως, που εκεί είχε επιτευχθεί ακτίνα σύγκλισης στο ποσοστό εδάφους που θα παραμείνει υπό τουρκοκυπριακή διοίκηση, ο Πρόεδρος διέκοψε την προσπάθεια για λόγους ακατανόητους, που προκαλούν πολλά ερωτηματικά.  Από τότε άρχισε σταθερή πορεία οπισθοδρόμησης. Είναι φανερό ότι από εκείνο το σημείο και μετά στους χειρισμούς του Προέδρου Αναστασιάδη οι επικοινωνιακές σκοπιμότητες που σχετίζονται με τις επόμενες Προεδρικές Εκλογές ήταν, δυστυχώς, ευδιάκριτες.

Το δεύτερο Μοντ Πελεράν απέτυχε. Κάτω από την απειλή της οριστικής κατάρρευσης συμφωνήθηκε η σύγκληση Διάσκεψης για την Κύπρο. Εκφράστηκε διαφορετική άποψη για την πιθανότητα επιτυχίας, αλλά και τη σύνθεση της διάσκεψης.

Παρ’ όλα αυτά, αφού αυτό αποφασίστηκε από τους δύο ηγέτες και τον ΟΗΕ, και πάλι στηρίχθηκε, πάντα όμως με προϋπόθεση τη διασφάλιση της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Η πρώτη φάση της Διάσκεψης στη Γενεύη απέτυχε αφού δεν είχε προετοιμαστεί το έδαφος. Έτσι αποφασίστηκε η Διάσκεψη τεχνοκρατών και πάλι στο Μοντ Πελεράν, ακριβώς για να προετοιμάσει την επόμενη φάση. Με τη λήξη της Διάσκεψης, όμως, είχαμε τη γνωστή αρνητική εξέλιξη με το ενωτικό δημοψήφισμα, το οποίο η τουρκοκυπριακή πλευρά αξιοποίησε για να διακόψει τη διαπραγματευτική διαδικασία. 

Ακολούθησε η γνωστή πρόταση του ΔΗΣΥ για έλεγχο των σχολικών εκδηλώσεων που υπερψηφίστηκε στη Βουλή.

Ακολούθησε η απαίτηση του Προέδρου για συμφωνία στο θέμα των εγγυήσεων και της ασφάλειας και ακολούθως συμφωνία στο εδαφικό, ως προϋπόθεση για να συζητηθούν τα υπόλοιπα κεφάλαια. Επρόκειτο δηλαδή για επαναφορά της πολιτικής της πρόταξης που όσες φορές δοκιμάστηκε στο παρελθόν απέτυχε παταγωδώς. Κι αυτή τη φορά είχε αρνητικά αποτελέσματα, γι’ αυτό και εγκαταλείφθηκε.

Ασυνέπειες και παλινδρομήσεις συχνά χαρακτήριζαν την πολιτική συμπεριφορά του κ. Αναστασιάδη, οι οποίες σε αρκετές περιπτώσεις περιόριζαν ή και υπέσκαπταν την αποτελεσματικότητα των χειρισμών της πλευράς μας στη διαπραγματευτική διαδικασία.

Πολύ πριν τη δεύτερη φάση της Διάσκεψης στο Κρανς Μοντάνα, υποδείχθηκε ότι ο ενδεδειγμένος τρόπος για να προχωρήσουμε ήταν η διασταυρούμενη διαπραγμάτευση των βασικών εκκρεμούντων θεμάτων σε όλα τα κεφάλαια της εσωτερικής πτυχής. Στόχος θα έπρεπε να ήταν να τα φέρουμε σε ακτίνα συμφωνίας και η Διάσκεψη να ασχοληθεί με τα θέματα της ασφάλειας, στα οποία η Τουρκία δεν ήταν ισχυρή. Και πάλι, δυστυχώς, δεν εισακουστήκαμε. Αν επιχειρείτο αυτή η διαπραγματευτική τακτική έγκαιρα και μελετημένα και όχι την τελευταία στιγμή πριν την κατάρρευση στο Κρανς Μοντάνα, θεωρούμε ότι η πλευρά μας θα ήταν σοβαρά ενισχυμένη στην προσπάθεια υλοποίησης των στόχων που έθετε στη διαπραγμάτευση.

Σε όλη τη διάρκεια της Διάσκεψης στο Κρανς Μοντάνα η  προσπάθεια ήταν να επιτύχουμε το αποφασιστικό βήμα προς τα εμπρός διανοίγοντας την προοπτική της λύσης.  Γνωρίζαμε ότι δεν ήταν δυνατό εκεί να φθάσουμε σε συνολική διευθέτηση. Στόχος ήταν να επιτύχουμε το αποφασιστικό βήμα προς τα εμπρός έτσι που η διαδικασία λύσης να μην έχει επιστροφή. Αν δεν το επιτυγχάναμε, τουλάχιστον θα έπρεπε να μην καταρρεύσει η διαδικασία. Αν ούτε κι αυτό γινόταν κατορθωτό, κανείς να μην μπορεί να μας επιρρίψει ευθύνες.

Κυρίως η εμμονή της Τουρκίας σε απαράδεκτες θέσεις δεν επέτρεψε να έχουμε την προσδοκούμενη πρόοδο.

Ευχόμαστε ειλικρινά να μην έχει καταρρεύσει η διαδικασία και να έχουμε συνέχεια. Σε αυτό πρέπει να επικεντρωθούμε τώρα. Ευχόμαστε διπλά η σιγουριά του Προέδρου ότι η αποκλειστική ευθύνη για την αποτυχία ανήκει στην Τουρκία και την τουρκοκυπριακή πλευρά, να επιβεβαιωθεί από τα Ηνωμένα Έθνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Εκείνο που προέχει αυτή τη στιγμή είναι η αντιμετώπιση της επόμενης μέρας. Συνεχίζεται η παρουσία 40 χιλιάδων κατοχικών στρατευμάτων και η ντε φάκτο διχοτόμηση, οι απεχθείς Συνθήκες Εγγύησης και Συμμαχίας εξακολουθούν να ισχύουν, οι πρόσφυγες περιμένουν καρτερικά την επιστροφή στα σπίτια και τις περιουσίες τους. Αν αυτό που συνέβη θεωρηθεί το τέλος του δρόμου για την τρέχουσα διαπραγματευτική διαδικασία, θα ακολουθήσει έκθεση γεγονότων προς το Συμβούλιο Ασφαλείας. Όλα αυτά, σε συνδυασμό και με την επικείμενη γεώτρηση σε άσκηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας, είναι θέματα της επόμενης μέρας.

Η τουρκική επιθετικότητα είναι δεδομένη και σίγουρα η Τουρκία, ως η κατοχική δύναμη, έχει την κύρια ευθύνη για την αποτυχία και αυτής της προσπάθειας. Ιδιαίτερα ανησυχητική είναι η δήλωση Τσαβούσογλου ότι πρέπει να αναζητηθεί λύση εκτός των παραμέτρων του ΟΗΕ.

Στόχος παραμένει η αντιμετώπιση όλων των πιθανών αρνητικών εξελίξεων σε βάρος της Κύπρου και του κυπριακού λαού. Προς αυτή την κατεύθυνση πρέπει να αναληφθούν πρωτοβουλίες. Αυτό θα πρέπει να επιδιωχθεί με συλλογικότητα και ενότητα. Ενότητα που μπορεί να σφυρηλατηθεί όμως μόνο πάνω στις διαχρονικές θέσεις του Εθνικού Συμβουλίου και ιδιαίτερα στο ομόφωνο ανακοινωθέν του Σεπτεμβρίου 2009. Νεφελώδεις προτάσεις όπως αλλαγή του στρατηγικού στόχου για λύση διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, όχι μόνο εγκυμονούν κινδύνους αλλά θα οδηγήσουν την πατρίδα και το λαό μας σε επικίνδυνες περιπέτειες.

Η Τουρκία απειλεί με σχέδιο Β’ στο κυπριακό.

Με τις απειλές της εμβαθύνει τη διχοτόμηση και την κατοχή. Την ίδια ώρα ο κ. Αναστασιάδης και η κυβέρνησή του ψάχνονται και αναλώνονται σε ψάξιμο των πρακτικών, αντιπαραθέσεις με τα ΗΕ και αμήχανες τοποθετήσεις. Είναι ξεκάθαρο ότι απέναντι στα σχέδια της Τουρκίας δεν έχουμε να αντιπαραβάλουμε προς το παρόν τίποτα. Κατανοούν άραγε ο κ. Αναστασιάδης και η κυβέρνησή του, τι σημαίνει για την Κύπρο και το λαό μας η εδραίωση της κατοχής και της διχοτόμησης από την Τουρκία, όταν μάλιστα η Τουρκία παραμένει στο απυρόβλητο;

Αυτή την ώρα χρειάζονται πρωτοβουλίες για ανατροπή της ανησυχητικής εικόνας διεθνώς. Για ανατροπή των τουρκικών σχεδιασμών. Όχι προεκλογικές φιέστες.

Πρωτοβουλίες για να κρατηθεί η διαδικασία και η προοπτική σωστής λύσης ζωντανές.

Πρωτοβουλίες για να πιεστεί η Τουρκία προς αυτή την κατεύθυνση. Πρωτοβουλίες για ανατροπή της οριστικοποίησης της κατοχής και της διχοτόμησης.

Το θέμα της πιθανής σύγκλησης μιας πανεθνικής διάσκεψης.

Εκφράζεται διαφωνία και σήμερα, όπως έχει διατυπωθεί διαχρονικά. Δεν εξυπηρετεί σε τίποτα η σύγκληση πανεθνικής διάσκεψης. Εκείνο που χρειάζεται είναι να υπάρχει αρμονική συνεργασία μεταξύ των δύο κυβερνήσεων και, εάν και εφόσον απαιτείται, δεν αποκλείεται να παρευρεθεί ο Έλληνας πρωθυπουργός και σε συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου για να συζητηθούν κάποια ζητήματα.

Το σημαντικό είναι ότι η Ελλάδα στηρίζει τη λύση διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, δηλαδή στηρίζει λύση στο πλαίσιο που καθορίζεται από τα ψηφίσματα του ΟΗΕ. Από εκεί και πέρα πανεθνική διάσκεψη με την παρουσία όλων των ελληνοκυπριακών και ελληνικών κομμάτων δεν έχει να προσθέσει τίποτα, αντιθέτως μπορεί να προκαλέσει περιπλοκές και προβλήματα.

Οι προεκλογικές σκοπιμότητες δυστυχώς είχαν την προτεραιότητα

Το μικρόβιο που προσβάλλει ορισμένους όποτε πλησιάζουν εκλογές, κτύπησε και σε αυτή την περίπτωση. Η ίδια νόσος κτύπησε το 1992 και οδήγησε στον ενταφιασμό των ιδεών Γκάλι, που έβγαλε τον Ντενκτάς από τη δύσκολη θέση, την ώρα που ο τότε Γ.Γ. του ΟΗΕ τον έβαλε στη γωνιά. Ακολούθησε μια άγονη περίοδος μέτρων εμπιστοσύνης, την οποία διαδέχτηκαν προτάξεις, αμυντικά δόγματα, ενεργό ηφαίστειο και άλλοι παληκαρισμοί. Αποτέλεσμα, η εκτροπή του προβλήματος και το ψήφισμα όλα στο τραπέζι. Το 1998 εκλογές, S300, επανεκλογή Κληρίδη, για να καταλήξουμε στο σχέδιο Ανάν, με όλα τα συνακόλουθα. Το Κυπριακό και οι αρχές επίλυσής του θυσιάζονταν στο βωμό των σκοπιμοτήτων. Οι σκοπιμότητες, βρίσκονται συνεχώς στην ατζέντα της ίδιας παράταξης. Αυτής, που φρονώ ότι και σήμερα, χάριν της επανεκλογής θυσιάζει τις δυνατότητες επίλυσης του Κυπριακού.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Τουρκία συνεχίζει να είναι αδιάλλακτη και προωθεί δικούς της στόχους στο Κυπριακό. Στο παιχνίδι, όμως, επίρριψης ευθυνών φαίνεται ότι ελίχτηκε καλύτερα από εμάς, κάλυψε τα νώτα της και όντως βρέθηκε βήματα μπροστά. Αυτό μαρτυρεί η δυσφορία των Ηνωμένων Εθνών, που είναι εμφανής και φαίνεται ότι δεν στρέφεται αποκλειστικά προς την τουρκική πλευρά ή δεν στρέφεται καν προς την τουρκική πλευρά, αλλά δαχτυλοδείχνει μάλλον τη δική μας πλευρά.

Ο κ. Άιντα στη συνέντευξή του κατέθεσε μια διαφορετική εικόνα για το τι διαδραματίστηκε στο κρίσιμο δείπνο την τελευταία νύχτα της Διάσκεψης, από αυτή που ο Πρόεδρος έχει μεταφέρει. Κατά τον κ. Άιντα στη Διάσκεψη υπήρχε ρεαλιστική δυνατότητα να συμφωνηθεί ότι θα καταργούνταν οι εγγυήσεις και τα επεμβατικά δικαιώματα από την πρώτη στιγμή, ο αριθμός των στρατευμάτων θα μειωνόταν σ’ αυτό που προβλέπει η Συνθήκη Συμμαχίας (950 Έλληνες, 650 Τούρκοι) κι ότι αυτό που απέμενε ανοικτό ήταν αν θα υπήρχε ρήτρα αποχώρησης ή επανεξέτασης.

Η συνωμοσιολογία που αναπτύχθηκε τον τελευταίο καιρό, με επίκεντρο τον Αντιπρόσωπο του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ στο Κυπριακό, Μπαρθ Άιντα, δεν κάλυψε και δεν καλύπτει τα λάθη και τις παραλείψεις, τα σκαμπανεβάσματα, τις παλινδρομήσεις και τα παίζω και ξεπαίζω της δικής μας πλευράς.

Ο Τσαβούσογλου καλύφθηκε σύμφωνα με τα πρακτικά ακόμα και της δικής μας πλευράς, με τη θέση «ξέρει ο Γενικός Γραμματέας». Τι υπονοείται ότι ξέρει ο Γενικός Γραμματέας; Πληροφορίες αναφέρουν ότι ο Τσαβούσογλου διαβεβαίωσε τον Γενικό Γραμματέα, ότι η Τουρκία δέχεται την ακύρωση των εγγυήσεων όπως τη γνωρίζαμε, το δικαίωμα μονομερούς επέμβασης, και την αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων μέσα σε ένα τακτό χρονοδιάγραμμα. Ζήτησε 15 χρόνια ισχύος της παραμονής 650 Τούρκων στρατιωτών και 950 Ελλαδιτών, δηλαδή αυτά που προβλέπονται στη συνθήκη Συμμαχίας και αναθεώρηση – όχι ακύρωση – σε 15 χρόνια. Αυτό ηχεί απαράδεκτο στα αυτιά μας. Και είναι. Το ερώτημα, όμως, είναι το εξής: Δεν θα μπορούσαμε να διαπραγματευτούμε αλλαγή ή διαφοροποίηση αυτής της θέσης της Τουρκίας, ώστε μετά από ένα χρονικό διάστημα, το οποίο θα καθοριζόταν μέσα από τις συνομιλίες και με τη βοήθεια το Γενικού Γραμματέα, ακύρωση της παρουσίας των όποιων στρατευμάτων; Γιατί ο Πρόεδρος επέμενε σε γραπτή κατάθεση από τον Τσαβούσογλου των προτάσεων αυτών αφού φέρονται να περιέχονται στο Πλαίσιο Γκουτέρες; Γιατί δεν έγινε αποδεχτή η πρόταση να συγκληθεί νέα συνάντηση για να συζητηθούν σε επίπεδο Πρωθυπουργών, δεδομένου ότι ο κ. Τσίπρας και η Βρετανία είχαν εκφραστεί θετικά για το Πλαίσιο Γκουτέρες. Όπως και η κ. Μογκερίνι από την Ε.Ε. Μια εξέλιξη που φαίνεται να οδηγούσε και στην μείωση του χρονικού περιθωρίου παραμονής των ΕΛΔΥΚ και ΤΟΥΡΔΥΚ με ρήτρα κατάργησης τους;  

Ζητήσαμε όντως εμείς «μηδέν στρατό, μηδέν εγγυήσεις», όπως ισχυρίζεται η τουρκική πλευρά; Το μηδέν εγγυήσεις είναι κατανοητό. Το μηδέν στρατό όμως από την πρώτη στιγμή, χωρίς μια ρήτρα αποχώρησης και των αποσπασμάτων που προβλέπονται από τη συνθήκη Συμμαχίας, σε κάποιο χρονικό διάστημα όντως ζητήθηκε; Όλα αυτά έδωσαν τη δυνατότητα στον Τσαβούσογλου να στρεψοδικήσει, λέγοντας στον Γενικό Γραμματέα ότι δεν του είπε κάτι τέτοιο και να ισχυρίζεται ότι βρίσκεται μερικά βήματα μπροστά.

Η ετοιμότητα που εκφράζει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να επιστρέψει στην τράπεζα των διαπραγματεύσεων θέτοντας ως προϋπόθεση των τερματισμό των εγγυήσεων και των επεμβατικών δικαιωμάτων καθώς και την αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων παραπέμπει στην πολιτική της πρόταξης και ως εκ τούτου δεν έχει καμιά πιθανότητα επιτυχίας. Υπενθυμίζουμε ότι τέτοιες πολιτικές εφαρμόστηκαν στο παρελθόν και το αποτέλεσμα ήταν πάντα το αδιέξοδο, η επίρριψη ευθυνών στην ελληνοκυπριακή πλευρά και νέα τετελεσμένα. Εντελώς πρόσφατα μάλιστα ο Πρόεδρος αναγκάστηκε να εγκαταλείψει  τις προϋποθέσεις για επίλυση των κεφαλαίων της ασφάλειας και του εδαφικού προτού δεχθεί να συζητήσει τα υπόλοιπα εκκρεμούντα θέματα.

Οι χειρισμοί του Προέδρου εγκυμονούν κινδύνους για νέα τετελεσμένα και σίγουρα καθιστούν πολύ πιο δύσκολη την προσπάθεια για λύση του Κυπριακού στη βάση αρχών και του συμφωνημένου πλαισίου. Και όλα αυτά στο βωμό των προεκλογικών αναζητήσεων του.

Χρειάζονται νέοι χειρισμοί από τον Πρόεδρο για λύση

Αν ο Πρόεδρος πραγματικά ενδιαφέρεται για τερματισμό των εγγυήσεων και των επεμβατικών δικαιωμάτων καθώς και την αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων, τότε αντί της πρόταξης θα μπορούσε να κάνει κάτι πολύ πιο αποτελεσματικό. Θα μπορούσε να αξιοποιήσει τη στήριξη από τον ΟΗΕ, την ΕΕ, ακόμα και τη Βρετανία της θέση για:

·         τερματισμό των εγγυήσεων και των επεμβατικών δικαιωμάτων από την πρώτη μέρα της λύσης.

·         δραστική μείωση των κατοχικών στρατευμάτων και πλήρη αποχώρησή τους μέσα σε δύο χρόνια.

·         μοναδικό θέμα συζήτησης θα είναι το κατά πόσο θα υπήρχε ρήτρα αποχώρησης ή αναθεώρησης για τους 650 της ΤΟΥΡΔΥΚ, και το σχετικό χρονοδιάγραμμα.

ΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΓΚΟΥΤΕΡΕΣ

Το πλαίσιο Γκουτέρες έχει ως εξής

1.      Στο θέμα της ασφάλεια

Πιστεύω ότι πρέπει να αρχίσουμε να αναγνωρίζουμε ότι χρειαζόμαστε ένα νέο καθεστώς ασφάλειας και όχι συνέχιση του υφιστάμενου.
Χρειάζεται να τερματίσουμε το Δικαίωμα Επέμβασης και τη Συνθήκη Εγγυήσεων. Χρειάζεται να αντικατασταθούν από νέο σύστημα διαβεβαιώσεων ώστε όλοι οι Κύπριοι να νιώθουν ασφαλείς
Χρειάζεται ένας νέος μηχανισμός εφαρμογής ο οποίος θα εμπλέκει και κάτι εκτός Κύπρου. Οι εγγυήτριες δυνάμεις δεν μπορούν να παρακολουθούν την εφαρμογή των υποχρεώσεων τους

2.      Για τα στρατεύματα

Χρειαζόμαστε μείωση των υφιστάμενων στρατευμάτων από την πρώτη μέρα και μετά σταδιακή αποχώρηση στα πλαίσια ενός χρονοδιαγράμματος.
Μέχρι να φτάσουν στους αριθμούς της παλαιάς συνθήκης συμμαχίας – Υπάρχει ένα θέμα επανεξέτασης ή οριστικής κατάληξης .Αυτό το θέμα και το χρονοδιάγραμμα θα πρέπει να συζητηθούν στο ανώτατο επίπεδο

3.      Στο εδαφικό

Η τουρκοκυπριακή πλευρά θα πρέπει να διαφοροποιήσει το χάρτη σε σχέση με κάποιες τοπικές περιοχές. Σ’ ότι αφορά το εδαφικό φαίνεται ότι ο ΓΓ ΟΗΕ είχε κάνει αναφορά στην ανάγκη να ειπωθεί από πλευράς Τ/κ η λέξη Μόρφου (δηλαδή ότι παραχωρείται) και πως σε παρέμβασή του ο Νίκος Αναστασιάδης είπε «όχι μόνο Μόρφου».

4.      Στο περιουσιακό

Θα πρέπει να εξεταστούν δύο αρχές:

• Στις περιοχές που θα αναπροσαρμοστεί το καθεστώς θα πρέπει να δώσει προτεραιότητα στους εκτοπισθέντες ιδιοκτήτες αλλά όχι 100%
• Για τις άλλες περιοχές το καθεστώς πρέπει να δώσει προτεραιότητα στους χρήστες αλλά όχι 100%.

5.      Στην ισότιμη μεταχείριση

Όσον αφορά τους μόνιμους κατοίκους που είναι Τούρκοι, εμπίπτουν στην ποσόστωση η πρέπει να είναι δίκαιη. Χρειάζεται περαιτέρω συζήτηση για το τι είναι δίκαιο.

6.      Αποτελεσματική συμμετοχή

Το θέμα της αποτελεσματικής συμμετοχής θα πρέπει να συζητηθεί περαιτέρω σε σχέση με το θέμα της «σταθμισμένης ψήφου» και πότε και υπό ποιες συνθήκες και προϋποθέσεις θα εφαρμόζεται
Άλλα εναπομείναντα στοιχεία στο καταμερισμό εξουσιών συμπεριλαμβανομένης της εκ περιτροπής προεδρίας , θα πρέπει να συζητηθούν όπως έχει απαιτήσει η τ/κ πλευρά σύμφωνα με την αναλογία 2:1

_________________________________________________________________________________